|
|
Als ik niet gevangen was,
Ik zou dit land willen,
En deze klagende zee,
En deze korenvelden,
En deze sterren zonder nummer,
Als langs de donkere muur
Sprankelend in de schaduw
De sabel van de spahis
ik ben geen tartaar
Voor een zwarte nek
Geef me mijn gitaar,
Houd mijn spiegel voor me.
Ver van deze Sodoms,
In het land waar we zijn,
Met de jonge mannen
We kunnen 's nachts praten.
Toch hou ik van een kust
Waar ooit winters
De koude adem komt niet aan
Door de openstaande ramen.
In de zomer is de regen heet;
Het rondsluipende groene insect
Gloed, levende smaragd,
Onder de groene grassprieten.
Smyrna is een prinses
Met haar prachtige kapel;
De eindeloos vrolijke lente
beantwoord zijn oproep,
En, als een lachende groep
Van bloemen in een kopje,
In zijn zeeën is gesneden
Meer een archipelvergoeding.
Ik hou van deze vermiljoen torens,
Deze triomfantelijke vlaggen,
Deze gouden huizen, vergelijkbaar
Heeft kinderspeelgoed;
Ik hou van, voor mijn gedachten
Meer zacht gewiegd,
Deze schommeltenten
Op de rug van de olifanten.
In dit sprookjespaleis,
Mijn hart, vol concerten,
Gelooft, met gedempte stemmen
Die uit de woestijnen komen,
Hoor de genieën
Combineer de harmonieën
eindeloze liedjes
Laat ze zingen in de lucht
Ik hou van deze landen
Zoete brandende parfums;
Op de gouden ramen
Het trillende gebladerte;
Het water dat de bron uitstort
Onder de scheve palmboom,
En de witte ooievaar
Op de witte minaretten.
Ik hou van in een bed van mos
Zeg een Spaans deuntje,
Toen mijn lieve metgezellen,
Van de voet die over de grond glijdt,
zwervend legioen
waar glimlachen in overvloed aanwezig zijn,
Draai hun rondjes
Onder een ronde parasol.
Maar vooral, wanneer de wind
Raak me fladderend aan,
's Avonds zit ik graag
zitten denken,
Het oog op de diepe zee,
Terwijl, bleek en blond,
De maan opent in de golf
Zijn zilveren fan.
|
