Kom op, ik kan het niet laten en ik ga met mijn
kleine bijdrage:
Het kind ontbreekt. Wie speelt, lacht,
vliegt in het koninkrijk van Peter Pan. Degene
die in het gegeven woord gelooft. Degene die
zegt: "Dit is waar we spelen. Het lijkt erop dat ik
de slechte kerel ben en jij de goede kerel" en "Stop.
Nu speel ik niet meer! "Hij voor wie vriendschap
en liefde niet gelijkstaan aan problemen en
leugens. Degene die huilt zonder schaamte en
lacht zodra zijn tranen droog zijn. Degene
die naar de regen kijkt en denkt: "De lucht
huilt". Degene die schreeuwt: "Als ik groot
ben, ben ik Tarzan en red ik iedereen
! "Degene die een
huilend kind ontmoet en, om niet met hem te huilen,
loopt om hem te kussen en tegen hem te zeggen: "Ik heb
snoep, wil je er wel wat? "Hij voor wie de
ochtend een bron van vreugde is. Degene die op
de vraag "Wie wil je zijn? "
Antwoorden "Mij".
Hierop zeiden we: "Sluit en loop
rechtdoor". Hierop hebben we geleerd "Wees
sterk, huil niet". Hierop hebben we
geleerd: "Minder hard, je zult
opvallen". Hierop toonden we "Oh
shit, het regent". Hierop
vroegen we "Wat gaat u met uw
toekomst doen? "Aan deze vertrouwden we toe: "
Ik zou graag..... een ander, rijk en
beroemd willen zijn". Naar deze.....
Het kind luisterde, leerde, keek, antwoordde
en vertrouwde het op zijn beurt toe. Zijn rug gebogen.
Zijn stem verstikte. Haar lach was
discreet. En zijn blik beperkte zich tot de
voorgrond. Het enige wat nodig was, was een spiegel. Een
spiegel waar de voorgrond hem was.
Gewelfd, met een waterige uitstraling, een gerimpelde mond
. En er kwam een stemmetje op, "Wie ben jij? Ik herken je niet. Je
wilde Tarzan worden. Je wist me
aan het lachen te krijgen. Ik voelde het leven in je aderen,
in je vlees en huid. Nu
schrikken jullie me af. Ik weet niet wie je bent, maar ik
weet dat ik jou niet wil zijn! "Toen
stond het kind op, dwong zijn mond
om te lachen en zei: "Als ik groot ben,
ben ik Tarzan! "<img src=
"https://www. madwin.com/madwin/playbox/es
pace-communautaire/3.gif">
